ลาวใต้ ตอนที่ 3 (บันทึกการเดินทางเมื่อเดือน ตุลาคม 2549 )

ดอนโขง เมืองสี่พันดอน

                   ออกจากน้ำตกตาดฟานก็ราวบ่ายแก่ๆ โปรแกรมต่อจากนี้ก็จะต้องไปยังท่าเรือเพื่อข้ามแพสู่ดอนโขง อันเป็นที่พักค้างแรมในคืนนี้ ดอนโขงจะเป็นอย่างไรส่วนใหญ่ก็ไม่มีใครรู้จัก ทราบมาคร่าวๆว่าเป็นเมืองชนบทของลาวที่ตั้งอยู่บนเกาะกลางแม่น้ำโขง

ระหว่างน้ำตกสู่ท่าเรือดอนโขงดูแล้วน่าจะมีระยะทางหลายกิโลทีเดียว ทำเอาหลายคนได้หลับได้งีบกันเต็มอิ่ม มีเพียงไม่กี่คนที่ยังนั่งชมวิวท้องทุ่งชนบทที่สวยงามตลอดทาง

อยากหลับเหมือนกันแต่ก็อยากจะมองภาพเหล่านี้ให้จุใจ หากมัวแต่นอนหลับก็ไม่มีโอกาสได้เห็น และยากนักที่จะกลับมาอีกเป็นครั้งที่สอง ถึงจะมีโอกาสแต่ก็คงไม่เหมือนเดิม

เมืองไทยในช่วงเดือนตุลาคม ขณะนั่งรถผ่านมาทางภาคอีสาน ก่อนที่จะถึงด่านชายแดนช่องเม็ก จังหวัดอุบลราชธานี ยังเห็นนาข้าวยังเป็นสีเขียว บางแห่งยังมีน้ำขังอยู่เต็ม มีบางแปลงเท่านั้นที่เริ่มเห็นรวงข้าวแล้ว แต่ในลาวกลับเห็นนาข้าวเหลืองอร่ามพร้อมที่จะเก็บเกี่ยว น่าแปลกที่สองประเทศมีพื้นที่ติดกันแต่ข้าวสุกเหลืองไม่พร้อมกัน คิดอีกทีอาจเป็นไปได้ว่า พันธ์ข้าวที่ปลูกในประเทศลาวเป็นพันธ์พื้นเมืองต้นสั้น ใช้เวลาปลูกน้อยกว่ากว่าพันธ์ข้าวในบ้านเราที่ค้นคว้าวิจัยมาเป็นเวลาช้านานจนได้พันธ์ที่สมบูรณ์ ซึ่งการเจริญเติบโตอาจใช้เวลานานกว่า แต่ให้ผลผลิตต่อไร่มากกว่า

เวลานี้น่าจะเป็นเวลาที่น่าดีใจสำหรับชาวนา ที่เห็นความสำเร็จในน้ำพักน้ำแรงของตนเองหลังจากประคบประหงมมาตลอดฤดูกาล จนสามารถมองเห็นตัวเงินอยู่เบื้องหน้า แต่อาชีพชาวนาในลาวจะยั่งยืนแค่ไหนก็เป็นสิ่งน่าคิด เพราะเมืองไทยผืนนาไม่น้อยกลายเป็นพื้นที่อุตสาหกรรม บางแห่งก็ปล่อยว่างเพราะขายให้คนอื่นไปแล้ว

หากประเทศลาวมีการขยายตัวด้านอุตสาหกรรมมากขึ้น ก็คงหนีไม่พ้นที่จะเดินตามประเทศไทย ซึ่งในความเป็นจริง หลายสิ่งหลายอย่างที่ลาวยึดเอาเมืองไทยเป็นแม่แบบ ทั้งนี้ก็เพราะคนทางฝั่งลาวมีโอกาสรู้จักเมืองไทยผ่านรายการโทรทัศน์ ที่รับสัญญาณได้ชัดเจนไม่ต่างจากกับที่ดูในบ้านเรา ทุกสิ่งทุกอย่าง ชาวลาวจึงรู้เห็นพร้อมๆกับคนไทย เห็นบ้านเมืองใหญ่โตก็อยากมีบ้าง อยากสวยอยากงามแบบดาราไทย อยากมีชีวิตที่สุขสบายแบบละครน้ำเน่าในบ้านเรา เช่นบ้านหลังใหญ่ รถคันแพงๆ (แต่เรื่องแย่งผัวแย่งเมีย ปลุกปล้ำ มอมยา ไม่แน่ใจว่า คนลาวอยากเป็นแบบนั้นหรือเปล่า)

จานรับสัญญาณดาวเทียมที่ลาวนี้มีราคาประมาณ 3 พันกว่าบาท รับรายการทีวีเมืองไทยจากช่องที่ส่งสัญญาณดาวเทียมไปทั่วโลก ใครไปเที่ยวลาวแล้วอย่าแปลกใจว่าทำไมคนลาวระดับรากหญ้าจึงรู้เรื่องเมืองไทยเป็นอย่างดี

ลาวใต้ตอนที่ 3 อาจเล่าได้ไม่ค่อยมากนัก เพราะเริ่มง่วงนอน ขณะเดียวกันรถก็พามาถึงท่าเรือข้ามฝากไปยังดอนโขงแล้ว จุดนี้เรียกว่า “ ท่าเรือนากะสัง ” จากนี้ก็ต้องลงแพขนานยนต์ลำเล็กๆที่บรรทุกได้เฉพาะรถที่มีน้ำหนักเบา รถที่เรามาคันใหญ่เกินไป จึงต้องจอดไว้ที่ริมฝั่ง

ดอนโขง เป็นเกาะที่ใหญ่ที่สุด เรียกกันหลายชื่อ เช่น เมืองโขง เมืองสี่พันดอน เมืองสีทันดร คำว่าดอนในความหมายนี้แปลว่าเกาะ บริเวณนี้หากดูแผนที่ทางอากาศแล้วจะเห็นว่าเป็นพื้นที่ใหญ่โตมาก (ดูแผนที่ด้านล่าง)จากแม่น้ำโขงสายใหญ่ได้ไหลผ่านเกาะแก่งน้อยใหญ่เป็นจำนวนมาก เกาะขนาดใหญ่ก็มีชื่อเรียกต่างกัน เป็นชุมชน เล็กบ้างใหญ่บ้าง แต่เกาะดอนโขงนี้เป็นเกาะที่ประกอบด้วยหลายตำบล จนมีชื่อว่าเมืองโขง มีสถานะเป็นอำเภอ มีภูเขาบนเกาะนี้ถึง 7 ลูก มีระบบน้ำประปา ไฟฟ้าพร้อม พื้นที่ของเกาะไม่มีตัวเลขเป็นหลักฐาน บางคนก็บอกว่าใหญ่โตพอๆกับเกาะภูเก็ตเลยทีเดียว

ในบรรดาเกาะแก่งที่รวมๆกันจนมีฉายาว่า สีทันดร หรือสี่พันดอนนี้ ยังรวมไปถึงพื้นที่ของน้ำตกหลี่ผี และน้ำตกคอนพะเพ็ง ที่ได้รับฉายาว่า ไนแองการาแห่งเอเชีย นับว่าเป็นอาณาจักรเกาะแก่งที่ใหญ่โตที่สุดของลำน้ำโขง

ภาพดอนโขงในชุดนี้ ยังไม่หมดนะครับ ยังจะมีดอนโขงในภาค 2 ที่จะตามมาในอักไม่ช้า



เว็บมาสเตอร์
โฟโต้ออนทัวร์
9 สิงหาคม 2550

........................................................................................................................



การถ่ายภาพ
กล้องดิจิตอล Sony P10
กล้องฟิล์มสไลด์ E100 ภาพ 01: 03 : 06 : 07(2) : 09(2)


แผนที่เมืองสี่พันดอน (Amazing ประเทศลาว)
ต้องคลิก แล้วจะรู้ว่าอลังการแค่ไหน